درگیری عصب صورتی که می‌تواند با انقباضات عضلات صورت ، ضعف عضلات و یا فلج
صورت خود را نشان دهد، به تنهائی یک بیماری نیست، بلکه علامتی از یک
بیماری است و معمولاًدر نتیجه عفونت ، آسیب و یا تومور عصب صورتی این علائم
ایجاد می‌شود و پزشک با ارزیابی‌های خود سعی در تشخیص علت درگیری عصب صورت
دارد. پزشکان متخصص گوش و حلق و بینی در میان سایر پزشکان بیشتر از بقیه
با مشکلات عصب صورت آشنا بوده و تجربه بیشتری در درمان مشکلات آن دارند.
از سکته گوش چه می دانید و چه علل و عواملی در ایجاد این عارضه تاثیرگذارند و چه نوع درمان هایی برای این عارضه ها وجود دارند؟
کاهش شنوایی در هر سنی ممکن است دیده شود؛ از یک نوزاد تازه متولد شده گرفته تا یک فرد میانسال اما علم پیشرفته پزشکی امروز این امید را در بیماران زنده کرده که می‌توانند شنوایی از دست رفته خود را بازیابند.
دکتر بابک ساعدی،متخصص گوش حلق و بینی و دانشیار دانشگاه علوم‌پزشکی تهران در نوشت: کاهش شنوایی، از بیماریهای شایع گوش است که محدودیت‌هایی را برای انسان‌ها ایجاد می‌کند.
کی از خطرناک ترین بیماریهای گوش ایجاد تومور در آن است که عمده ترین نشانه آن شنیدن صدای وزوز در آن است!پس مراقب باشید و با احساس وزوز به سرعت به پزشک متخصص مراجعه کنید
دارو در دانش پزشکی به هر ماده‌ای که برای درمان٬ تسکین علائم٬ تشخیص بیماری و یا پیشگیری از آن به کار رود و بر ساختار یا کارکرد ارگانیسم زنده اثر می گذارد و پس از ورود به بدن عملکرد بدن را تصحیح کند٬ گفته می‌شود.
مصرف دارو ممکن است به صورت خوراکی (قرص و شربت)، مالیدنی (پماد و قطره)، استنشاقی (از راه تنفس) و یا تزریقی (آمپول) باشد.معمولا یک دارو اثرات درمانی بسیار زیادی دارد ، اما هدف از مصرف آن تنها یکی از اثرات درمانیست. سایر نتایج نامطلوب مصرف داروها عوارض جانبی نام دارد.
پارگی
پرده گوش به طور معمول جدی نمی باشد که اغلب پس از یک مدت ترمیم می شود و
بهبود می یابد و هیچ گونه عوارضی ندارد.عوارضی که گاهی اوقات ممکن است رخ
دهد از دست دادن قدرت شنوایی و ایجاد عفونت در گوش میانی می باشد.
روش هایی جهت بهبود یافتن پرده گوش پاره شده وجود دارد البته در صورتی که خود به خود ترمیم نشده و شما شنوایی خود را از دست داده بودید. باید درمان جراجی را پیگیری نمود.پرده گوش قسمتی از ساختار شنوایی ماست که گوش خارجی را از گوش میانی جدا می‌کند. این پرده در اصل بافت شفافی است که امکان حرکت دارد و می‌تواند صدا را تقویت کند و به گوش داخلی برساند تا بتوانیم آن را بشنویم.
خیلی تصور می‌کنند اگر پرده گوششان آسیب ببیند، کاملا ناشنوا خواهند شد در حالی که دکتر سیدکامران کامروا، متخصص گوش و حلق و بینی و سر و گردن و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران به جام‌جم می‌گوید: این پرده فقط 30 درصد در شنوایی ما تاثیر دارد و اهمیت آن در قدرت شنیدن نیست، چون ناشنوایی در اثر تخریب عصبی اتفاق می‌افتد نه پاره شدن پرده گوش!
پرده گوش مانع عفونت می‌شود
درست است که تاثیر پرده گوش در شنوایی، چندان زیاد نیست، ولی نقش‌های مهم دیگری دارد. دکتر کامروا در این باره می‌گوید: وجود پرده گوش برای جلوگیری از ابتلا به عفونت‌های گوش میانی که می‌تواند صدمه‌های مهمی به گوش بزند، اهمیت زیادی دارد؛ یعنی اگر کسی استخوانچه‌های گوش خود را از دست بدهد، 80 درصد در کاهش شنوایی او تاثیر دارد
، ولی اگر عفونت به گوش داخلی و میانی برسد، احتمال این‌که شنوایی صددرصد از بین برود، زیاد است.
باید از پرده گوش محافظت کرد
به دلیل نقش مهمی که پرده گوش در پیشگیری از ابتلای این عضو به عفونت دارد، باید حتما از آن محافظت کرد. دکتر کامروا توضیح میدهد: اگر پرده گوش دچار آسیب شود، باید حتما آن را ترمیم کنیم.
البته ترمیم پرده گوش با دوختن آن انجام نمی‌شود بلکه متخصص گوش و حلق و بینی داربست مطمئنی زیرش می‌زند و اجازه میدهد این پرده روی آن ترمیم شود.
عوامل بیرونی‌ای که پرده گوش را از بین می‌برند
دکتر کامروا با بیان این‌که مهمترین عاملی که باعث پاره شدن پرده گوش می‌شود، ضربه‌های ناشی از تصادف یا برخورد با گوش است، می‌گوید: این برخورد با پرده گوش می‌تواند مستقیم مثلا با فرو بردن جسم خارجی‌ای مثل سنجاق‌سر، خودکار یا حتی گوش‌پاک‌کن به داخل گوش و یک حرکت ناگهانی باشد.
این استاد دانشگاه می‌افزاید: اما گاهی این آسیب ناشی از کار و آسیب بیرونی است که در جوشکار‌ها، غواص‌ها، چترباز‌ها و... اتفاق می‌افتد؛ چون هنگام انجام چنین کارهایی، فشاری از بیرون وارد گوش می‌شود که پرده آن را دچار آسیب می‌کند. حتی در نزاع‌های خیابانی، خوردن سیلی یا مشت به گوش و تصادف با اتومبیل، هر نوع ضربه به سر، سقوط از ارتفاع و حضور در مکانی که در آنجا انفجاری صورت گیرد مثلا در جنگ‌ها، می‌تواند باعث از بین رفتن پرده گوش شود.
او تاکید می‌کند: انفجارهای چهارشنبه‌سوری هم می‌تواند علاوه بر خطرهای دیگری که دارد، باعث پاره شدن پرده گوش شود. به گفته این متخصص گوش و حلق و بینی، اگر شستشوی گوش هم به وسیله فرد ناواردی انجام شود یا آب با فشار داخل گوش شود، می‌تواند باعث از دست رفتن این عضو شود.
عوامل درونی آسیب‌زننده به پرده گوش
دکتر کامروا درباره عواملی که از درون گوش میانی می‌تواند باعث صدمه‌زدن به پرده گوش شود، می‌گوید: مهمترین عاملی که می‌تواند باعث آسیب پرده گوش شود، عفونت‌هاست و در کسی که از کودکی در معرض عفونت‌های گوش است، این اتفاق شایع است.
او ادامه میدهد: عفونت‌های گوش دو علت دارد؛ یا ناشی از التهاب مخاطی گوش میانی است یا اختلال‌هایی که در شیپوراستاش ممکن است، وجود داشته باشد.
این متخصص گوش و حلق و بینی توضیح میدهد: شیپوراستاش مجرایی است که حلق را به گوش وصل می‌کند و باعث تنظیم فشار داخل گوش می‌شود، حالا اگر شیپوراستاش بسته شود، به اختلال شنوایی، افزایش فشار و درنهایت پارگی پرده گوش منجر خواهد شد؛ یعنی اول التهاب ایجاد می‌شود، بعد عفونت بروز می‌کند و عفونت هم التهاب و آسیب پرده گوش را به‌دنبال دارد.دکتر کامروا تاکید می‌کند: تا زمانی که عفونت وجود داشته باشد، متاسفانه ترمیم پرده گوش امکانپذیر نیست به همین دلیل قبل از جراحی، باید التهاب و عفونت گوش حتما برطرف شود. پاره شدن پرده گوش در کودکان نیز بیشتر ناشی از عفونت‌ها و در سنین بالاتر به دنبال تروما و ضربه‌ها ایجاد‌می‌شود.
پارگی پرده گوش نشانه هم دارد؟
به گفته دکتر کامروا نشانه پارگی پرده گوش که بیمار متوجه آن می‌شود، می‌تواند افت شنوایی، حس صدایی مثل حرکت باد در گوش، درد، خونریزی و ترشح از گوش باشد و اگر در اثر ضربه این اتفاق افتاده باشد، بیمار دچار سرگیجه هم خواهد شد. این متخصص گوش و حلق و بینی می‌افزاید: بیشتر افرادی که دچار این مشکل می‌شوند، ناگهان احساس می‌کنند گوششان کیپ‌شده و نمی‌توانند صداها را بشنوند.
پارگی پرده گوش درمان دارد
اگر کسی یکی از علایمی که گفتیم، داشت باید حتما به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کند تا معاینه‌های لازم انجام شود. دکتر کامروا با بیان این مطلب می‌افزاید: اگر مشکل واقعا آسیب پرده گوش باشد، متخصص، ابتدا اندازه سوراخی که ایجاد شده بررسی می‌کند؛ زیرا در درمان بسیار تعیین‌کننده است. اگر سوراخ پرده گوش کوچک باشد، معمولا خودبه‌خود ترمیم شود؛ البته به شرط این‌که عفونت وجود نداشته باشد. این استاد دانشگاه ادامه میدهد: اگر اندازه سوراخ پرده گوش بیشتر از یک چهارم سطح پرده باشد، معمولا به درمان جراحی نیاز است، اما پرده گوش ترمیم شده همیشه نازک‌تر از پرده گوش اولیه است. علت این اتفاق، این است که پرده گوش سه لایه دارد، ولی پس از این‌که آسیب می‌بیند، فقط دو لایه آن ترمیم می‌شود و به همین دلیل صدمه‌پذیرتر هم است. پس کسانی که دچار از بین رفتن پرده گوش شده‌‌اند، باید بیشتر مراقب باشند.
علم پزشکی به تازگی پیشرفت های چشمگیری داشته است و یکی از آن ها تشخیص عفونت گوش و افتراق آن از وجود یا عدم وجود مایع در آن طرف پرده صمغ به وسیله تاباندن نور مادون قرمز به درون مجرای گوش است تشخیص عفونت میانی گوش با این روش به راحتی امکانپذیر خواهد بود دستگاهی به نام اتوسکوپ می تواند به شما در مشاهده داخل گوش کمک کند.
تخمین زده می‌شود که تنها در ایالات‌متحده هرسال برای دو میلیون کودک به‌غلط تشخیص عفونت گوش‌داده شده و به آنها آنتی‌بیوتیک‌هایی که لازم ندارند داده می‌شود. پزشکان برای دیدن داخل گوش از دستگاهی به نام اتوسکوپ استفاده می‌کنند. این دستگاه نور را به درون گوش تابانده تا مسیر مجرای آن مشخص شود ولی در انتهای مجرای گوش پرده صماخ قرار دارد. پس آن‌طرف پرده که کدر است دیده نمی‌شود.
حالا محققان MIT توانسته‌اند بجای نور مرئی از نور مادون‌قرمز برای دیدن داخل گوش استفاده کنند. آنها میگویند پزشک با کمک نور مادون‌قرمز می‌تواند آن‌طرف پرده صماخ را ازنظر وجود یا عدم وجود مایع به‌راحتی بررسی کند. وجود مایع در آن‌طرف پرده صماخ نشانه عفونت است.
به‌این‌ترتیب محققان عقیده دارند با کمک نور مادون‌قرمز می‌توان بهتر عفونت‌های گوش میانی را تشخیص داده و آن را تحت درمان قرار داد. نتایج تحقیق در این زمینه در مجله PNAS منتشرشده استبرخی عفونت‌ها مانند سرخجه در زمان جنینی می‌تواند باعث اختلالات شدید در شنوایی گردد. گروه دیگری از عفونت‌ها در ابتدای تولد نیز می‌توانند آسیب‌های جدی به شنوایی برسانند؛ همچون بیماری آنفلونزا، سر خک و اُریون.
عفونت در گوش میانی یکی از شایع‌ترین بیماریهای عفونی در کودکان 1 تا 10 ساله است. تقریبا 90% کودکان در این محدوده سنی حداقل یکبار دچار این عفونت می‌شوند این بیماری معمولا به دنبال سرما خوردگی شروع شده و درد گوش تب و بی‌اشتهایی از علایم مشخصه آن می‌باشد. خوشبختانه با درمان مناسب و به موقع بهبود یافته و هیچ عارضه‌ای بجا نمی‌ماند.
بیماری مهم دیگر در کودکان التهاب غیر عفونی گوش میانی می‌باشد که بدون علایمی همچون درد و تب بوده و تنها زمانی مشخص می‌شود که والدین یا مربیان متوجه کم شنوایی کودک می‌شوند. نام این بیماری (اتیب سروز) می‌باشد و یکی از مهمترین دلایل کم‌شنوایی اطفال است. در مراحل پیشرفته، درمان آن جراحی است. عفونت مزمن در گوش از دیگر بیماریهای رایج می‌باشد. در این حالت عفونت باعث پارگی پرده گوش شده و به دنبال آن عفونت‌های مکرر و یا دایمی ایجاد می‌شود. این بیماری باعث کاهش شنوایی، ترشحات چرکی بدبو از گوش و در برخی مواقع عوارض خطرناکی همچون فلج عصب صورت، مننژیت و یا آبسه مغزی و یا سرگیجه دارد. درمان آن فقط جراحی است. بیماری نسبتا شایع دیگر اتواسکلروز است در این بیماری شنوایی به دلیل چسبندگی استخوانچه‌ها در گوش میانی به تدریج کم می‌شود و معمولا در سنین نوجوانی و جوانی ظاهر می‌گردد. درمان این بیماری گذاشتن سمعک و یا جراحی است. بیماری نسبتاً شایعی بنام منیر(menierez dx) می‌تواند علایمی همچون سرگیجه، کاهش شنوایی، وِز وِز و پُری گوش به وجود آورد. این بیماری معمولا یک طرفه و پیشرونده است.
در اکثر موارد پزشک با گرفتن شرح حال، معاینه فیزیکی و اخذ آزمایش شنوایی و یا در مواردی آزمایشات خون و یا تصویربرداری به تشخیص می‌رسد. علایمی همچون کم شنوایی، ترشح، درد، وِز وِز، سرگیجه و مدت زمان و یا تکرار آن، باید بیان گردد. وجود هرگونه بیماری چون دیابت، فشارخون، بیماریهای غددی مثل تیروئید و ضربه به گوش و یا مصرف داروها و سوابق فامیلی باید با پزشک در میان گذاشته شود. سپس پزشکتان با معاینه دقیق و با استفاده از وسایل مخصوص به بیماری شما پی ببرد. در بسیاری از مواقع گرفتن تست شنوایی لازم است که نشان دهنده نوع و میزان کم شنوایی است. استفاده از سی‌تی‌اسکن و MRI نیز در پاره‌ای از اوقات ضروری است. کودکان و نوزادان نیاز به تست‌های اختصاصی و پیشرفته تشخیص دارند.
همچون بسیاری از بیماریهای دیگر، در اینجا نیز پیشگیری نقش بسیار پر رنگ و قابل توجهی دارد. در مواردی مثل وراثت، تنها با آگاهی دادن و مشاوره قبل از ازدواج می‌توان از افزایش نسل بیماران با ناشنواییِ عمیق جلوگیری کرد. در
گوش میانی مراجعه به موقع به پزشک و درمان مناسب مانع از بروز عوارض همچون پارگی پرده گوش، از بین رفتن استخوانچه‌ها و تبدیل آن به عفونت مزمن که درمان مشکل‌تری دارد، می‌شود. عدم قرارگرفتن در محیط‌های پُر سر و صدا و استفاده از محافظ‌های گوش می‌تواند از بروز عوارضی که بعضاً علاج ناپذیرند، جلوگیری کند.
درمان بیماریهای گوش و کم شنوایی شامل سه دسته درمان‌های طبی، توان‌بخشی و جراحی می‌باشد.
مهمترین گروه از نظر تشخیص و درمان به موقع، نوزادان هستند. چنانچه کم
شنوایی همان ماههای اول پس از تولد درکودک تشخیص داده و درمان نشود، باعث
کری، عدم تکلم و اشکالات متعدد روحی، روانی وآموزشی می‌گردد. در
بیماری‌هایی مثل عفونت‌های حاد درمان فقط طبی است. استفاده از آنتی بیوتیک
مناسب باعث بهبودی کامل بیمار می‌شود. در بیماری‌ای مثل (اُتیت سروز)
چنانچه درمان‌های طبی جواب ندهد، درمان بعدی، جراحی خواهد بود. در این
جراحی پرده گوش باز شده و مایع غلیظ رنگ پشت آن تخلیه و سپس لوله کوچکی
شبیه قرقره جهت تهویه روی پرده گوش نصب می‌گردد.
درمان پارگی پرده گوش، از بین رفتن یا چسبندگی استخوانچه و عفونت‌های مزمن تنها از طریق جراحی امکانپذیر است. خوشبختانه با استفاده از روش‌های علمی جدید در جراحی و کاربرد تجهیزات و وسایل پیشرفته، شانس موفقیت دراین گونه اعمال به حدود90% رسیده است.
درکودکان زیر 4 سال که تکلم را یاد گرفته و
بسیار شدید و یا کامل دو طرفه باشند و یا افراد بزرگسالی که پس از یادگیری تکلم به هر دلیلی کر شده باشند، از عمل جراحی کاشت حلزون استفاده می‌شود. دراین جراحی یک حلزون مصنوعی طی عمل جراحی دقیقی در داخل گوش کار گذاشته می‌شود. در نتیجه، فرد قادر به شنیدن می‌گردد. البته این افراد نیاز به جلسات مکرر توان‌بخشی و گفتار درمانی برای شنیدن و تکلم دارند.
سمعک دستگاه کوچک و ظریفی است که صوت را پس از تقویت به داخل گوش هدایت
می‌کند. سمعک‌ها انواع مختلفی دارند که بسته به نوع بیماری و میزان کم
شنوایی به جیبی، پشت گوش و درون گوش تقسیم می‌شوند. نوع داخل گوش کاملا
پنهان بوده و مشکل ظاهری و زیبایی را حل می‌کند. سمعک‌های نسل جدید بر خلاف
اسلافشان یک رایانه کوچک قابل تنظیم و برنامه‌ریزی می‌باشند و بسیاری از
معایب قدیمی‌ها مثل سوت زدن را ندارند و تحمل و استفاه از آنها بسیار بهتر
شده است.
به حفره هایی که در اطراف بینی و در سایر قسمتهای صورت در استخوانها وجود دارند و در آنها هوا وجود دارد،سینوس گفته می شود.
در سینوزیت حاد سینوسها ملتهب و متورم می شوند.التهاب و تورم سینوسها در تخلیه ی ترشحات اختلال ایجاد می کند و موجب افزایش ترشح مایع مخاطی می شود.